Kemirmiş ruhunu bir kurt gibi
Yüzyıllardır bu anlamsız suskunluk
Sen bozkırlar ortasında kalmış
Zavallı korkuluk
Deryalar toplansa
Bir daha yeşermeyecek odunlarından habersiz
Beklersin
Çoktan karışmış toprağa seni çakan adamın
Lanetli parmakları
Başında
Kuş pisliklerinden aslını yitirmiş şapkan
Şükredersin bu uğursuz yalnızlığına
Bilmezsin artık ne çekinen var senden
Ne korkan
Ne sakınan
Korku bile utanır bu ahmak duruşundan
Suskunluğun gecesisin
Şarkısız- yıldızsız- aysız
Kuşların eğlencesisin
Onursuz- hayasız- arsız
Rüzgârlar küfreder sana değince
Tükenmişsin sen
Coşkusuz ve hülyasız...
Ceketini giydiğin delikanlıyı
Vurdular bir kavgada
Ödünç aldı akarsular- bulutlar
dudağında yarım kalan şarkıyı
Şapkan ölmüş bir ağadan kaldı marabasına
Sonra on baş değiştirdi babadan oğula...
Zulümlere tapındın sen korkuluk
Ölüm aşın oldu- kıran ekmeğin
Umrumda bile olmadı
Senin dışında çekilen acılar
Dalına konan kuşları
Pusuya düşürür oldu avcılar
Ve hep talanı yazdı tarih
Güzelim ayçiçeği tarlasında
Senin yüzünden...
Senin yüzünden bu yağma saltanatı
Bu kement- bu duvar- bu kan- bu yara
Sen kul olup yaşadıkça
Bu zincirli korkulara
Bir lanet de benden sana
Bütün korkuluklara...
