Her zirvenin bir uçurumu olduğunu unutmuş
Yamaçlara- yokuşlara- sarplara akıyorsun
Bir düşsüzlük fırtınası sayıyorsun geriye dönüşleri
Hangi adaya çıksan gemini yakıyorsun
İçindeki uçurumlar daha da büyüyor çocuk
Geçtiğin limanlan kan içinde bırakıyorsun
Yüreğin bu kadar mı hançer ormanı
Aşkların bu kadar mı yargısız infazlarda
Bundan mı kasırgalar içinde
Severken her şeyi yıkıyorsun çocuk
Biliyorum
Sana göre değil durgun sular
Biliyorum
Nerede olursan ol yabancı kalacaksın
Suskunluğun sustası olacak hoyratlığının
İçindeki su bilmemiş çoraklar
Her kentten sürülüşünde isyan harmanlayacak
Gülüşünde hep gökyüzü yırtılacak çocuk
Zaman paralanacak bulutlar aralanacak
Bakışında hep o sürgün güneş doğacak
Yalnızca güzelliğin hükmettiği yüreğinde
Ceylanlar suya inip
Göçmen kuşlar havalanacak
Anlamayacaklar dalgın duruşlarında
Bir çift pars boğuşacak
Herkesin kârı değil- anlamayacaklar
Bir avuççuk yaşamda
Senin kuraldışılığın doğrudur
Sen bildiğin gibi kanat
Yasaları ölçüleri suskunlukları
Elbette gözü kesmez herkesin
Ama yaşamak budur işte
Direnmektir- acıdır- savaşmaktır- coşkudur
Yaşamak budur...
