ADNAN DURMAZ-şiir059.html




YAĞMAYAN GÖK SANCISI

Omzunda ağır yüküyle
Geceyi bekleyen acı suskunluk
Düşlerinde sarar diri gövdeni
Yağmayan gök sancısı
Gözlerimde gördüğün
Bilmezsin
Bu
Benim ağlamam
Uzaklık dediğin aşılır
Yol tepilir
Dağ yıkılır
Tamam
Yüreğin ne kusuru var sevme faslında
Sen beyaz duruşuna hayran olduğum kuğu
Ben çöl kartalı
Bazan sevmek ayrılmaktır aslında
Nereye düş eksek orda kuraklık
Kural koyucular peşimiz sıra
Ayak izlerimiz kan
Nar çiçeği gülüşlüm var git yoluna
Yüreğim bulur seni
Ne zaman beni ansan
Ah bilmez miyim oysa
O dişi aklığın teslim olur deli sularıma
Uzansam
Gül olur tomurcuğun
Çöl demez toprağıma
Yangınıma kanat vurur yüreğin
Cansuyum olursun canıma aksan
Aşılır tüm engeller
Şu firavunlar sultası
Sokaklar dolusu lağım faresi
Hatta yalnızlıklar bile
Yıkılır sınır surları
Sevmeyi biliyorsan
Yağmayan gök sancısı
Gözlerimde gördüğün
Bilmezsin
Bu
Benim ağlamam
Aramızda bir şey var ki aşılmaz
Bir ona yetmez gücüm
Zaman...

Adnan DURMAZ


Şiir Dizini    Anasayfa   Sonraki