Ne getirdi-ne götürdü hesaplasın ne çıkar
Birbirinin üzerine devrilen koca yıllar
Kimisi irin rengi- kimisi ezilmiş gül
Altmış sekiz kuşağı
Oksit sarısı doksan fırçadan tuvallere
Bir deli hüzündür akar...
Yaralana yaralana korur onurlarını
Ve yüreklerini çarpa çarpa yerlere
Zorlu uçurumları tırnaklarıyla çıkanlar
Kasaba akşamlarında sokaklar aşk gibidir
Karanlık serüven kesilir
İster yağmur- ister kar
Kale nuri- tıkız osman- bıyık hasan ve saire
Her ilçenin sahnesinde ölümsüz oyuncular
Herkes kendi curcunasını kendisi yaratmasa
Yaşamak çekilmez kesilir
Ve insan çatlar
Beri kahvede kavga- bitirimin orada kumar
Delikanlı ayağına köprü altında esrar
Sonra gider birileri- yerini başkası alır
İnsan ne kadar uzasa- can daman toprağındadır
Her gülüş bilinmez yerlerde öder kendi bedelini
Herkesin şiiri başkadır- her yürek ayrı kanar
Ve yaşamı parça parça koparan acı aşklar
Her kadın sevmeye melek olarak başlar
Bir oyunda bulursun en dürüst yanlarını
O işveli bakışlar- o edalı dudaklar
Sonunda karşına şeytan olarak çıkar
Bu düzen yamultmuş insanı- ve az da olsa
İnsan da var- güzel de var- aşk da var
Taşır yenilgilerinin
Ve zaferlerinin dokusunu
Her insan ses tonunda
Ömrünün tuvalini yaşadıklarıyla boyar...
